Nomadenbloed

Begin 2025 wandelde ik langs het wereld erfgoed in Kinderdijk. Ik realiseerde me dat mijn roots hier lagen. Jaren lang waren de molens het uitzicht vanuit mijn huis.  Ik voedde er mijn kinderen op. Ik kwam er tot rust. En toch was er ook altijd onrust en het gevoel weg te willen......ineens viel me in dat er mogelijk een relatie was met mijn voorouders. 

In mijn zoektocht naar mijn doel op aarde bewandelde ik vele paden. Wat zou nou echt de bedoeling zijn? Wat was mijn doel hier op aarde? En wat was nu echt mijn talent? Ik zocht mijn weg in coaching, management en leiderschapstrainingen, en uiteindelijk kwam ik onder meer terecht bij het systemisch werk en zelfs bij de Q'ero sjamanen uit Peru. Ik ben hen intens dankbaar voor hun lessen. Zij verdiepten mijn inzichten op een manier die ik met mijn verstand nooit had kunnen begrijpen. Een manier die me zo diep geraakt heeft, dat ik niet anders kan dan een stukje van hun wijsheid overdragen.

 

Wereld erfgoed: het land van de voorouders
Vandaag liep ik het pad langs een stukje cultureel erfgoed in Nederland, het Unesco Wereld Erfgoed Kinderdijk, mijn geboortegrond. Mijn roots liggen hier. Toeristen van over heel de wereld komen hierheen. En ik....ik wil altijd weg. Waarom? Waarom vluchten velen van ons het liefst weg van onze geboortegrond? Mijn kinderen groeiden op met uitzicht op de molens. En het was een heerlijke plek om mijn kinderen op te voeden. Zij zijn gehecht aan de plek. Waarom kan ik er dan nooit echt aarden? Waar komt mijn nomadenbloed vandaan? Vanwaar mijn continue drive om me the ontwikkelen, om te ontdekken wat er nog meer is? Wat is die onrust in mij? Altijd op zoek naar diepere waarheden....

Mijn onderzoekende geest bracht me naar plekken waar de inheemse wijsheid, de wijsheid van de natuur nog aanwezig is. Een wijsheid die hier ook geweest moet zijn, maar verloren is geraakt. Ik reisde ondermeer naar Oregon in Noord-Amerika, waar mijn eerste boek Hoe de maan ruikt en het orgasme van de sterren zich afspeelt. Vervolgens ging ik onder andere in de leer bij de Q'ero sjamanen uit Peru. Zij leerden me werken volgens de inheemse traditie, die eeuwenlang in afzondering in de hoge Andes in Peru werd doorgegeven. Met als doel de oude wijsheid terug brengen in de Westerse wereld. Zij leerden me over het pad van de ziel. Het pad dat verbonden is met de toekomst en het verleden. Ze leerden me te werken met de wijsheid van hun voorouders. 

Vandaag realiseer ik me dat de geschiedenis van Kinderdijk, of in ieder geval Alblasserdam verbonden is met de familielijn van mijn moeder en ook met de plek waar ik momenteel werk. Ik werk op dit moment voor een uitvoeringsorganisatie van de gemeente Delft. Ik had mijn collega's uit Delft uitgenodigd in Alblasserdam, en ineens viel me wat in. Er was iets met de heren van Alblasserdam. Ik zocht het op....en tot mijn verbazing vond ik dit: 

Mijn familiegeschiedenis is verbonden met de heren van Alblasserdam, waaronder Nicolaas Frederik Andriesz Boogaert van Alblasserdam, Heer van Alblasserdam, geboren in India, gerepatrieerd naar Nederland, lid van de veertigraad en burgermeester van Delft.  Er zijn vier regentenfamilies in Delft geweest in deze familielijn en meerdere heren en dames van Alblasserdam. En op bezoek bij een samenwerkingspartner, het Hoog Heemraadschap Delflanden, ontdek ik ook daar het familiewapen tussen de wapens van de dijkgraven. Volgens mij is het geen rechtstreekse lijn, maar er zijn wel wat aanknopinspunten, waaronder het familiewapen, die wijzen op een tak van de familie. Ik vind dat bijzonder. Wat brengt me precies op die plekken? 

 

Verborgen wijsheid

Diep van binnen weten we dat er een oude wijsheid verborgen is in ons. Een wijsheid die wacht om opnieuw ontdekt te worden. Diep van binnen kennen we onze familiegeschiedenis, onze roots. Gek genoeg kom ik steeds op plekken waar mijn familieroots zijn terug te vinden. Alsof er een innerlijke tracker in mij zit die me op het spoor van mijn familiegeschiedenis zet. Een geschiedenis, zo ontdek ik, die nauw verbonden is met de Nederlandse geschiedenis en de koloniale geschiedenis van Nederland. En er is meer, mijn roots zijn ook verbonden met voorouders uit Frankrijk, Belgie, Egypte en Byzantium (Turkije) zo ontdek ik via stamboomonderzoek. Mijn voorouders zijn daders, beschermers, slachtoffers en (godsdienst)vluchtelingen, boeren, koningen, prinsen, prinsessen, regenten, wagenmakers, dijkgraven en molenaars. En als ik kijk naar mijn roots, zijn we dan niet allemaal familie? Zijn we niet allemaal prinsen en prinsessen, daders en slachtoffers, vluchtelingen en gelukzoekers? De Lakota zeggen Mitakuya Oyasin voor elk ritueel dat ze starten: we are all relatives....

 

Mijn zoektocht naar mijn doel op aarde leidde me naar mijn roots, mijn afkomst. We zijn verbonden met onze voorouders op een manier die met het verstand niet te verklaren is. We zijn via hen verbonden met de oude tradities. Dat is wat ik leerde van de Native Americans, ook wel Indigenous, of inheemsen genoemd. Maar zijn we niet allemaal inheems, verbonden met het land van onze herkomst, met het land of de landen van onze voorouders? Wat hebben zij ons te vertellen? Welke lessen kunnen we van hen leren? We kunnen het verleden niet veranderen, maar we kunnen er wel van leren. Dat kan ons helpen, om het nu en in de toekomst anders te doen en dankbaar te zijn voor het leven dat ons via hen is gegeven. 

 

Dit jaar zal ik mijn tweede boek publiceren Project Paradijs over het pad van de ziel volgens de oude tradities. Tradities die op een vergelijkbare manier ooit ook onderdeel waren van ons eigen cultureel erfgoed. Tradities die zijn uitgeroeid, maar nooit echt vergeten. Dat is wat onze zoektocht drijft, de herinnering die als een kruimelpad verbonden is met ons huidige leven. Blijkbaar leeft het erfgoed van onze voorouders voort in ons, opgeslagen in ons DNA. Diep van binnen weten we dit. Het is opgeslagen in ons onbewuste. Het kruimelpad is nog aanwezig. En soms verdwalen we op het kruimelpad en komen we terrecht op het pad van onze voorouders. Het is niet de bedoeling om hun pad te lopen, maar het kan wel helpen om ons bewust te zijn van de lessen die ze ons nog te leren hebben. In de Westerse wereld zijn we de paradijselijke staat vergeten, maar in de oude culturen die de zogenaamde inheemse volkeren nog kennen weten ze dat we nog steeds verbonden zijn met onze paradijselijke staat. En ook die herinnering ligt nog vast in ons DNA. 

 

Ben jij benieuwd hoe het werkt....en wil je op de hoogte gehouden worden als mijn nieuwe boek: Project Paradijs beschikbaar is..... stuur me een berichtje met je emailadres.

Reactie plaatsen

Reacties

Vesna
9 maanden geleden

Geweldig geschreven en zo waar. De epigenetica onderzoekt dit fenomeen ook. Onbewust zit er veel opgeslagen in ons gedrag en zijn door onze voorouders. Inzicht krijgen om verandering te maken in ons leven in het hier en nu is zeker de moeite waard. Een prachtige zoektocht.

Maak jouw eigen website met JouwWeb