Het verlies van de oude wijsheid

Oorspronkelijk had ik de wens om een boek te schrijven om mijn lessen te delen over de werking van energie in organisaties. Mijn intentie was om spiritualiteit en business samen te brengen, omdat ik geloofde dat dat was wat er nodig was in de wereld. Al had ik geen idee hoe. Het was zo veelomvattend dat ik niet wist waar ik moest beginnen. Ik maakte verschillende inhoudsopgaven, maar had geen idee hoe ik het vervolgens aan moest pakken. Het liep anders. 

Mijn ware schrijfavontuur begon met een aantal dromen en visioenen over wat wij in de Westerse wereld indianen noemen. Via deze dromen werd ik als het ware ingewijd in de inheemse traditie van de indianen. Als kind voelde ik al een sterk verwantschap met hen. Ik was gefascineerd door de eenvoud van hun wijsheid. Diep van binnen voelde ik me verbonden met hen. Ik was vol ongeloof over het onbegrip van de kolonisten dat leidde tot de verovering van hun heilige gronden. Ik voelde het onrecht dat hen is aangedaan, en begreep niet hoe dat had kunnen gebeuren. Waarom werd hun levenswijze niet gerespecteerd, hun wijsheid niet gezien? 

De bekeringsdrang

Persoonlijk geloof ik dat de bekeringsdrang van de Christenen een belangrijke oorzaak was voor het verdwijnen van de oude wijsheid. Zonder hierbij af te willen doen aan de intentie, die mogelijk voor een deel goed bedoeld was. Door de overtuigingen van de blanke overmeesteraars, die vanuit hun christelijke religie kwamen, werd de levensvisie van de natuurvolkeren niet begrepen. Een andere belangrijke oorzaak was de eenzijdige benadering vanuit de wetenschap in de westerse cultuur. De blanke overmeesteraars leefden niet vanuit de wijsheid van de krachten van de natuur. Hun wijsheid was vooral op het mentale vermogen gericht, gestoeld en op de overtuigingen van het christelijke geloof. Vanuit de overtuiging dat hun visie de juiste was en die van de plaatselijke bevolking onjuist en zelfs zondig.

Voordat de christelijke overheersers andere continenten veroverden roeiden ze de stammentradities in Europa uit. Koningen en geestelijken onderwierpen alle oude stammenculturen aan de kerkelijke traditie tot er geen mens meer over was die openlijk een andere traditie dan het Christelijk geloof praktiseerde. De christelijke overheersers zagen het als hun taak om de plaatselijke bevolking te overtuigen van hun waarheid, hen te bekeren tot in hun ogen, het ware geloof. Ze waren zo overtuigd van hun eigen waarheid, hun normen en waarden, dat ze zich beter voelden en hun waarheid met geweld afdwongen. In de middeleeuwen werd onder druk van de katholieke kerk elke vorm van inheemse traditie met geweld uitgebannen door de zogenaamde inquisitie. De inquisitie is een belangrijk onderdeel van de geschiedenis van Europa. We zijn ons hiervan nauwelijks meer bewust, maar het uitroeien van alle natuurlijke wijsheid en andere spirituele praktijken is de fundering onder onze huidige samenleving. Een samenleving die net als Noord- en Zuid-Amerika oorspronkelijk bestond uit stammenculturen die nauw verbonden waren met de natuur. Hetzelfde gebeurde tijdens de kolonisatie. De geschiedenis herhaalde zich. De inheemse bevolking moest naar (christelijke) scholen waar ze op de westerse manier les kregen, in plaats van de natuurlijke manier van leren die zij door de eeuwen heen aan hun kinderen hadden overgedragen. Hun heilige gronden werden hen ontnomen en hun tradities werden verboden. Dit is in mijn optiek niet alleen een groot verlies voor hen geweest, maar voor de mensheid als geheel.

Met inheems wordt bedoeld van nature aanwezig. Met inheemse bevolking wordt over het algemeen verwezen naar de bevolkingsgroep die ergens woonde voordat hun land door uitheemse andere volkeren, kolonisten en immigranten werd ingenomen. Het woord inheems wordt vaak ook gebruikt om te verwijzen naar de primitiviteit van de oorspronkelijke bevolking ten opzichte van het gevoel van superioriteit van de immigranten en kolonisten die zich het land toe-eigenden als hun bezit en de oorspronkelijke bevolking vaak met geweld van hun nieuwverworven bezit verwijderden. Dus wat mij betreft is deze term beladen. En ik geloof dat het tegengestelde waar is. We kunnen nog novel leren van hen die de oude wijsheid hebben bewaard en doorgegeven. We zijn bovendien allemaal voortgekomen uit de oorspronkelijke bevolking ergens op aarde en dus allemaal inheemse volkeren op aarde.

In de oudheid leefde de mensheid net als de Native Americans veelal nomadisch. Ze trokken van plek naar plek in afstemming met de natuur. Dus ja, ook jouw voorouders en die van mij. Vaak zijn we dit echter vergeten. Nu noemen we het vaak vakantie, maar de behoefte om te reizen zit bij velen van ons in ons bloed. Reizen geeft inzicht, mits je het bewust doet. Velen van ons zijn echter de connectie met de natuur verloren, en zijn op zoek naar een manier om zich de oude manier van leven, van de oorspronkelijke wereldbevolking, te herinneren. In onze genen, ons DNA is de herinnering aan de oorspronkelijke natuurmens, de jager-verzamelaar nog aanwezig. Diep van binnen weten we dat nog, maar vaak zijn we vergeten hoe we hiermee contact kunnen maken. Mijn ziel herinnert zich mijn wilde ongetemde natuur en vertelt me dat het belangrijk is om die herinnering ook in de harten van anderen te openen als ze daar klaar voor zijn. Om de inheemse wijsheid van onze voorouders in ere te herstellen, en ons te herinneren dat ze in ons voortleven en ons van wijze lessen kunnen voorzien. Onze verre voorouders waren jager-verzamelaars, en hun talent is nog onderdeel van ons. Als we contact maken met de wilde vrouw of man in onszelf kunnen we opnieuw contact maken met de spirits van de natuur. Het is eenvoudiger dan we vaak denken, maar het vraagt wel om bewustzijn en oefening. Het begint met de intentie en het openstellen voor de mogelijkheden.